Departyshop.nl VIVES – US Heren 1

20 september 2020

Alweer. De zon komt op. De dag verloopt in zijn eigen tijd. Twee volleybalteams ontmoeten elkaar op het veld. Er wordt een bal ingegooid. En om het af te maken blaast de scheidsrechter via de fluit een handje vol speekselspettertjes de stilte in. Mensenkleier Van Veen schetste van tevoren een ontwerp. En US heren 1 probeerde hier zijn steentje aan bij te dragen. Voor de fundering was Sturgess meegenomen. In een van de ledematen van Dijkman zat een defect. Vandaar. De werkkleding van Timmers was mee, maar hij moest nog even passen. Een goed begin is naast het halve werk ook gewoon een goed begin. En dat was ons begin. Wasgoed dat in de wind en zon hangt te drogen. Verhees en Labrie staken de handen uit de mouwen, en als twee potige huisvrouwen klaarden zij de eerste set met pit en routine. Labrie haalde uit. Schuin als de straat Ffordd Pen Llech in Wales (37,5%). Verhees kwam op zijn beurt aanzweven, wapperend met de haren alle kanten op. Als een wilgentak negentig graden gebogen in de wind. Elastisch maar met een zeer harde zwiep in paraatheid. En daar was hij dan. Keer op keer. De libero van de tegenstander kreeg het rood in de nek. Niet van schaamte, maar van de zwiep van die wilgentak van Verhees. De kracht van ons team in deze set zat hem in de herhaling. En nog een keer. Dat, zeg maar. 16-25

Minder voorsprong, minder wind mee, minder puntenverschil en minder was de tweede set. Een aanloop met wat gas terug, zorgde voor minder power en minder ontspanning. Tegenwoordig moet je oppassen met minder. Kijk maar naar de drie P’s: politiek, poolijs en de tijdrit van Primož. Een essentiële periode en evenzo beslissende keuzes die achteraf slecht uitpakken zorgden voor het verschil. De stand van 16-16 ging naar 22-16. Met 25-19 was het gedaan.

De kinderdiamanten Dijkman en Lemminga glommen in de voorbereiding al. De parel die Labrie blijkt te zijn is nu toch echt als een kogel door de kerk. Een heerlijke volleyballer. Een bord spaghetti dat tot leven komt als je er een bal gehakt op legt: Job Labrie. In set drie werd de ene na de andere passerloper toegevoegd aan de veldmannen. Snoek kwam er in. Van der Hoeven kwam er in. Op een gegeven moment stonden alle passerlopers er in. Met Arzbach en Lemminga. Uniek! De derde set eindigde in 23-25. Iedereen voegde wat toe. Iedereen handelde in dienst van het bataljon.

Vives gaf zich stuiptrekkend gewonnen. Wij maakten er een einde aan. Zeker met een jongen als Hoonhout, die steeds maar doorsloeg. Zelfs Verdonck kwam er nog in voor Andre. Hij liet zich niet van de wijs brengen, door een hooligan die spuwend haar frustratie op de tweede scheidsrechter botvierde. De tweede scheids veegde het overtollig speeksel van zijn gezicht, maar weet niet of hij dit jaar nog in actie komt, nu het beschaafde volleybal veranderd in een veelkoppig monster. US heren 1 trok zich er niks van aan. 19-25 en twee volleybalteams verlieten het veld. De dag verloopt in zijn eigen tijd. De zon gaat onder. Alweer.

Limes – US Heren 1

13 september 2020

Pis uit mijn geslacht. Ik laat de zwanenhals overstromen. Schenk hem afgeladen vol met mijn eigen pisvocht. Pis. Urine. Zeik. Ik kijk naar het schuim dat ontstaat. En dan dood slaat als een slecht getapte pils. De sluitspier die eventjes ontspant in zijn duet met de blaasspier die knijpt. Een onhoudbare stroom van geel afvalwater valt in een heldere boog naar beneden. De zwaartekracht trekt met 1 kilo per liter, terwijl ik door blijf schenken. Dit gevoel is genieten. Het geluid klinkt gezellig en vrolijk. Het is een te weinig besproken alledaags feestje. Een feestje voor één persoon. Maar we doen het allemaal. Drukt er een last op de blaas van het eerste herenteam van US?

De bekkenbodemspieren van de dames doen het beter. Zij hebben niet één, maar zelfs twee teams in de topdivisie. Onze zware last kan een welverdiende verlichting worden. Mits wij met een gewonnen bekerwedstrijd het seizoen kunnen starten. We verzamelden bijeen in de volgepakte blaas van een auto; de opgeblazen batterij van Arjen. Tijmen ging mooi op tijd, want onderweg wordt niet gestopt. Doordat de bril omhoog ging, konden we vrij als een waterval gaan stromen. De verlichting is een stroming uit de 18^e eeuw. Terwijl in 1544 al de eerste straatlantaarn op de Zeedijk werd geplaatst.

Maargoed, tot zover de geschiedenis. Nat als de spetters en met even veel enthousiasme, klaterden wij onze eerste officiële wedstrijd van het seizoen binnen. US heren 1 spetterde in de Meern. Het mikken ging aan het begin wat minder zuiver. Services en aanvallen uit. Ze blijven aan ons plakken als opgedroogde pisdruppels op de heren wc-bril in je oude middelbare school. Gadver! Van de eerste 7 punten die Limes kreeg, waren er 6 een cadeau van ons. Tja, dan sta je gewoon over jezelf heen te zeiken; als je tegen de wind in pist. Limes kreeg de eerste set in de schoot geworpen als een toiletjuffrouw op een benzinestation. (25-21)

Elke dag wordt er 180 liter voorurine geproduceerd, maar daarvan blijft 1,5 liter over. Een typerende verhouding die staat voor het volleybal in tijden van corona; wat stop je er in en wat krijg je er uit. De flessen werden gevuld en verloren vocht werd bijgetankt. Druppelend kwamen de punten in de tweede set binnen. Als je staat te plassen moet je zorgen voor stabiliteit. Zo ook met passen. Dat geeft vertrouwen. Kas had het goed onder controle samen met Job (en later ook Hidde). We hoefden niet al bij voorbaat een dweil te pakken. Het toppunt van dronkenschap is: Je vrouw vragen de dweil te pakken voordat je gaat pissen.

De tweede set dus. Even erbij blijven jongens! Een serviceserie van Wouter en van Job zorgde met een goed rijtje blokkeerders voor onze punten. Vroeger konden Olaf, Jaap, Johan en Tijmen nog met drie of meer bij een aluminium piesbak staan. Tegenwoordig staan ze niet meer zo dicht bij elkaar. Behalve bij het blokkeren van ‘des Limes’. De eindstand (19-25) bewees dat wij het verste piesen konden, zoals Racoon zo mooi zingt in ‘Echte vent’. Hidde (en heel kort ook Midas) kwam en de derde set was snel gespeeld (15-25). Bij Limes werd er ruimschoots gewisseld. Over prostaatproblemen weten we niets. Behalve dat het kut is. Rik en Shaun genoten van de mooie ballen rechtdoor langs het blok van Wouter en Hidde. Het zijn die laatste druppeltjes die je er nog uit moet drukken.

Zo ging ook de vierde set. Maar goed dat Casper geen blaasontsteking had. Anders kwam er nog een pijnlijke vijfde als closet. Het liep met een sisser af via een éénarmige pass van Kas en een blok van Kasper (23-25). Wij dronken een glas, en deden een plas en alles bleef zoals het was. En in een hondendrol stapte Kas. US heren 1 straalt met een mooie boog naar de overwinning. En Limes? Die stond erbij en keek er naar.

Cijfers: Tijmen(TA) 7,4 Kasper(BT) 7,8 Johan(SC) 5 Midas(VI) 6,8 Shaun(RL) 7 Rik(BT) 7 Arjen© 7 Olaf(TA) 7,6 Hidde(SC) 7,3 Kas(SM) 8 Wouter(MT) 8,2 Job(SM) 7,5 Bram(SS) 7 Casper(RL) 7,7 Jaap (A) 8,1

Voorstelrondje Heren 1

10 september 2020

Onze vrouwe Justitia laat zijn sporttas nog even geparkeerd, maar dat is binnenkort omgekeerd. Zijn rechtsgeleerdheid die vanaf jongs af aan waakt, met links is hij een stuk minder welbespraakt. De tijd van Rik zit er aan te komen, dat wikt en weegt hij af zonder inmenging van zijn dromen.

Deze jongen valt niet op zijn mond en beweegt zich over de grond. Een amfibie en modderkruiper, is twee keer hetzelfde, maar toch nog geen zeezuiper. Als een boer die zijn akker klaarmaakt om te kunnen zaaien, ploegt Lowie (ofwel Kas) voort, maar zal zijn kop niet boven het veld uit laten maaien.

De jeugdigheid van een reeruggetje wild, slaat hij in enthousiasme soms op tilt. Het gogme van een oude kraai, en opvallende kleuren van een Vlaamse Gaai. De vaarroute en eindhaven zijn bepaald, Arjen hoopt dat hij met ons de overkant haalt.

‘Zou Job zomaar de zoon van Bas Diepeveen kunnen zijn’, vroeg Jaap zich af in het geheim. Broekje opgestroopt, is wat zijn vier quadriceps verkoopt. Sportief genoeg houdt hij van winnen, en bij Jaap in de leer voor Nederlandse zinnen.

De bruid nog niet gevonden, blokkerend onomwonden. Via huizen naar planologie is Kasper nu Fred, geen België maar in Uilenstede stagneert hij in zijn bed. Jeugdig beginnend aan een nieuw team, gaat zijn potentieel al snel mainstream.

Zonder een felle tante als deze meerkoet is, vingen wij lang niet zoveel vette vis. Tunnelvisie van louter heerschappen, ondervangen wij door met Lisa aan te pappen. Het vernuft en schoonheid die zij ons toebedeeld, is niet perfect, maar het heeft niet veel gescheeld.

De spichtige eekhoorn sprint door het veld, dan kijkt hij hier dan daar voor hij een beukennootje pelt. Verdeelt daarna wat hij uit zijn handen werpt, een blik; een staffel; of tweeslag die John’s lens verscherpt. De passers laten Olaf lopen, toch is zijn blokkering nimmer open.

Vanwaar deze vedette zijn geuzennaam schuwt, u bent vast (net als ik) erg benieuwd. Hij is meer dan alleen verkeersregelaar, maar maakt hij dit jaar zijn talent eindelijk waar? Casper bedrijft naast zijn hobby middenman, in het leven ontspannen en werken kan.

De oude wijze man die voor een nestor door kan. Hidde sluipt op zijn tenen, danspasjes die met een gruwelijke beat verdwenen. Eerwaardige groepsoudste, met grijns grapt hij het zoutste. Service biedt hij hard en raak, een podium is in de maak.

Met inkt versierd in opper en leder, zalft en spreekt via huid licht als veder. De kachel verwarmt en brandt, want de wil is niet snel verzand. Verder valt er geen heimelijke metafoor met Tijmens linker oor te rijmen.

Op de fiets waant hij zich op de Duitse autobahn, van links naar rechts bij het net is gewoon gaan. Zal zijn skelet hem het hele jaar steunen? Of zal Hidde hem soepelheid bij moeten beunen? Het kopstuk van de hele bende heikneuters, leest hij dit wel? of liever iets van internationale nieuwsdienst Reuters?

Een treurwilg langs een sloot, Midas’ passbereik is breed en groot. Zwemmend als een kikkertje, eet hij soms na de wedstrijd met een prikkertje. Utrechtse zonsopgang gloort van hoop, staat hij als hoofdaanvaller op de passer/loop.

Geen handkusjes meer voor Bram in het kort, volleyballen is toch geen contactsport. De enige die US heren 1 nooit zoende, krijgt vanzelfsprekend een ruime voldoende.

Met Juniorrit in de maak, deelt hij straks alweer een taak. Stabiliserende rust huist er in zijn blik, met Amsterdam in zijn mik heeft hij met ons veel schik. Kind van het spel van rallypoint, zijn wij blij dat hij ons heeft gejoind. Met koffie of met thee, het gaat van lieverlee.

Johan heeft niet veel om het lijf en krijgt een welverdiende vijf.

Een barkruk aan de wandel houdt rekening met virus’ handel. Met of zonder zwakke plek, is Jelmer welkom bij ons (met z’n bek). Je hebt van nada ineens een vlag, net als genezing van een stag.

Tot slot verbonden aan ons ooievaarsnest, ons primeur drietal is een test. Zeer capabel als een sjaal, past hij bij iedereen in het verhaal. Engelse film ‘From dusk till dawn’, bij ons geen schaap want hij heet Shaun.

US H1 – VVA H1

9 maart 2020

US Volleybal zegeviert in Amsterdamse derby tegen VV Amsterdam met 4-0.

Zaterdagmorgen 10.30 zit Remmert Daas aan zijn eerste kopje cappuccino, wetende dat er een beladen wedstrijd op het programma staat. Het grootste talent van Amsterdam en omstreken van de laatste pakweg 20 jaar bereidt zich op zijn manier voor op de middag die zal volgen. Nick Maarse noemde het in online chatgroepen “een belangrijk potje” en zou zich dus ook in de hal vertonen om dit te komen aanschouwen. Daas ziet dit ook zo. “We draaien niet zo optimaal als het zou kunnen, of beter, als het zou moeten. Met het materiaal dat wij hebben, moeten we bovenin de 2^e divisie spelen en de 9^e plek is niet waar wij horen. En als je dan vandaag verliest, dan gaat het nog een vervelend voorjaar worden. Een zege zal dan ook broodnodig zijn”.

Voor zulke dagen bedenkt een talent als Daas dan iets speciaals. In zijn kopje was het koffiedik kijken, maar in zijn kast was er nog maar één optie: in het rood. Het goddelijke US-blauw moest plaatsmaken voor het rood van, jawel, VVA. Is het overmoed? Arrogantie, of veel zelfverzekerdheid? Of beide? Daas is een andere mening toegedaan: “Al het andere zat in de was…”

Met Daas in een rode glansrol speelde de wedstrijd zich af. Coaches Kalt en de Geer stuurden naast de ster ook Raphael (BRA), Koolstra, Verdonck, André en spelverdeler Hoonhout het veld in, maar dat was eigenlijk bijzaak. Net zoals dat Jesper Borst op vakantie was, of dat Midas Snoek soms wat punten serveerde. Wel leuk te vermelden was de terugkeer van Jelmer Lubberts, maar dat stond letterlijk en figuurlijk allemaal in de schaduw van de prestaties van Daas. Het rode broekje vloog door de Amstelcampus, het ene na het andere punt werd binnen getimmerd, en zo werd de eerste set met 25-19 naar Amsterdam Oost gesleept.

Set 2 en 3 verliepen in eenzelfde ritme. Met Muis in plaats van Koolstra kwam de gemiddelde leeftijd op 35,6 jaar, de hoogste gemiddelde leeftijd voor een studentenvereniging ooit in een veld gebracht. Kalt greep meteen in door de net 43-jarige Hoonhout voor de nog altijd 19-jarige Arzbach in te brengen. Gevolg was ook dat de bijna 40-jarige Musters de bank mocht blijven warmhouden en papa Johan alleen mocht invallen om zonder bal aan te raken als veldvulling te fungeren. De verjonging wierp echter wel zijn vruchten af, ook set 4 werd door US winnend afgesloten. En zo zag iedereen, inclusief lands beste volleybalfotograaf John van Geenen, én Arjen van Veen (wist je dat die tegenwoordig in US H2 speelt?), dat het goed was.

In Amsterdam Oost dan. In West zijn ze ondertussen hard op zoek naar rode broekjes.

Departyshop.nl VIVES HS1 – US HS1

16 februari 2020

Een auditie is een voorbeelduitvoering van een acteur, zanger, muzikant of danser. In sommige gevallen, zoals bij een auditie van een volleyballer, is een goede actie of zijn enkele goede acties tijdens een wedstrijd voldoende.

De auditie is een oneerlijk proces waarbij beoordelaars een volleyballer selecteren die het meeste is opgevallen, wat in zekere zin hetzelfde is als een sollicitatiegesprek bij de normale arbeidsmarkt. Om dit verder uit te leggen kunnen we de wedstrijd Vives-US als voorbeeld nemen. Er waren enkele mannen aanwezig die auditie deden als muzikant. Zij zaten op de tribune en hadden een trommel, twee handen om mee te klappen en een enkel blaasinstrument. Het plezier droop ervan af. Net als overtollig kwijl. Ze trokken zich niks aan van plagiaat, copyright en de ondergespetterde nek van diegene vóór hun. In aanloop naar carnaval mag dat. En in Bagdad mag dat. Plezier is een groot goed.

In de kleedkamer voor aanvang van de wedstrijd zong de master of coaching (MC) Kalt ons toe. Het was een lied, of misschien meer een ballade. Hij had het zelf gecomponeerd. Het zat een beetje tussen freestyle hiphop en jazz in. Lange zinnen waar je soms een melodie in lijkt te herkennen, maar die dan toch niet goed rijmen. Voor Lisa was het een blind audition. Ze bleef op de gang, want ze werd niet overtuigd.

Dan is er nog de meest populaire auditie: de acteur. Hiervoor lag een lijst van namen klaar op het digitale wedstrijdformulier: Daas, Verhees, André, Musters, Verdonck, Muis, Snoek, Koolstra, Covalo, Raphaël, Hoonhout en Borst. De wedstrijd en auditie begon met Daas die alles fout deed wat mogelijk was. Hij viel af en kreeg de hoofdrol niet. Muis en Snoek hadden veel te doen en veel tekst. Dan kan je excelleren. Zij bezweken echter onder de hoge druk. Snoek viel af. Hoonhout heeft misschien niet de looks, maar heeft een goed stel hersens, waarmee hij dat prima compenseert. Hij zette ons via zijn serve op 1-4 voor. André acteerde als boom. Hij blokkeerde de gangbare paden van de Vives. Onmisbaar, maar niet erg dynamisch. Muis toonde emotie. Musters toonde emotie. Raphaël had zin in kip. Zover was het nog lang niet, maar hij liet een gretigheid zien die je niet vaak op een podium ziet. ‘Braziliaanse flair’ gecombineerd met ‘Braziliaans harde ballen’. De eerste set ging verloren met 25-19. Hoonhout zakte door het ijs. Hij vergat zijn tekst en wat hij moest doen. Sprakeloos deed hij iets anders. Het werkte niet en het liep in de soep. De tweede set verloren we dikker (25-15). Borst kwam erin en moest improviseren. Verdedigen van de middenaanval? De derde set was te danken aan Verhees via een monoloog van services. Raphael en Verhees gloreerden en het publiek zat op het puntje van zijn stoel. Winst met 20-25. Mental coaches De Geer en Lubberts praatten op de emotie van de acteurs in. De vierde set zou namelijk cruciaal zijn. Verdonck mocht opkomen en kwam in vol ornaat uit de coulissen. Het stond al snel 10-1. Scoren lukte niet. Fouten maakten we. Covalo en Snoek kwamen erin voor Koolstra en Raphaël. Deze set werd gekenmerkt door geestige momenten. De eerste service van Borst waarbij Koolstra in het veld de bal had, de scheids floot, de bal naar Borst werd gestuiterd, Borst achter de achterlijn gaat staan en serveert. Maar echte humor kwam er bij de service van Verhees, die een witte lijn 3 meter voor de achterlijn aanzag voor de achterlijn. De scheids floot terwijl Verhees in het veld stond, en van achter deze random lijn in het veld serveerde. Aan vakantie toe? Hij kon er zelf ook om grinniken. Niet om de 25-18 overigens. Hier werd de wedstrijd niet verloren. Er werd door US Heren 1 bij vlagen goed geacteerd, maar het was niet genoeg.

In set 2 werd de wedstrijd in feite al verloren. Dit kwam door een magistraal stukje acteerwerk van de man die er eigenlijk niet als acteur was. Het was een danser van Vives. In set 2 slaakte de libero een hartverscheurende kreet en ging gestrekt. Het leek ernstig. Een hartaanval? Liesbreuk? Dood? Of toch een schwalbe? Verrekte kut?! Enfin, het bleek een farce. Hij liet vervolgens zien dat de hoofdrol voor hem was. Dansend en duikend door het veld. Capriolen waarbij de ene beweging bijzonder was, maar de andere nog meer. Ballen die wij met 100 km/u op hem af sloegen deerden hem niet. De spotlight ging aan door zijn sluwe acteerwerk in set twee en de acrobatiek en balletkunst in set drie en vier. Ondanks de 3-1 verlies, krijgt Vives’ libero Jordy Streng onze welgemeende complimenten.

Gemini-Kangeroeps H1 – US H1

12 februari 2020

Soms gebeuren er dingen die zich maar zelden voordoen. Momenten waarvan je achteraf zegt: ‘Dat heeft de wereld veranderd’. Voorbeelden als de uitvinding van het vuur, de boekdrukkunst, het internet en de baarkruk. Echter wat er afgelopen zaterdag in de Vliethorst gebeurde…

Wat was er dan aan de hand, zul je je afvragen, tijdens de wedstrijd van US tegen Gemini? Ja, er werd net als normaal uitzinnig gezongen vanaf de kant. Ja, dit waren Jelmer (nog geblesseerd), Joris (organiseert Hajraa dit jaar), Gertjan (terug van een poolexpeditie), Jesper (ruimt alles netjes op) en Raphaël (altijd in voor een paar ballen serveren). Jorrit had er vertrouwen in. Dit gaf hij ook aan één specifieke speler door hem op een andere positie te zetten. Dit is de kern, maar eerst over de rest van de wedstrijd. Ja, de wedstrijd ontrolde zich als elke andere. Ja, Olaf en Jaap scoorden een x aantal mooie ballen. Ja, Casper blokkeerde net als Jaap de aanvallers van de tegenstander. Ja, Midas passte bal na bal en Remmert serveert altijd wel een handjevol aces. Ja, Bram krabde verveeld aan zijn anus voor hij de tegenstander en arbiters een handje gaf. Ja, het ging als elke andere wedstrijd. Maar toen werd het anders… Wanneer om precies te zijn? Nu, om precies te zijn.

Als vlaggendrager ging hij voorop in de verdediging. Onze jongen. Pot – ver – dorie. Zeg ik jongen? Het was, het was, het was… WOW! For – mi – dabel. Dat voetenwerk, die gretigheid, wat een geweldenaar. Wat vreselijk heerlijk. De snelle pasjes zijn als de eindroffel in de film Whiplash. De snelheid en precisie zijn niet te bevatten. Padam, tadam, padam, tadam… Dit was het onstuimige weekeinde waar Peter Kuipers Munnike al een week op zat te hameren! Zoef! Van links naar rechts. Code oranje trok over Nederland en begon in Voorschoten. We moeten natuurlijk niet overdrijven, maar het hele veld was van hem. Kat in het bakkie! Geen wonder dat we via 19-23 de eerste set met 23-25 wonnen. En niet dat er dan na de eerste set wat scherpte wegvalt. Nee hoor. Want daar was hij weer. Oscar na Oscar sleepte hij binnen en ook set twee en drie. De ballen die hij in de verdediging van de vloer haalde… Niet meer normaal. Maar echt. Het ging gewoon hartstikke goed. Daar was iedereen het over eens. Set twee wonnen we dikker (18-25). In set drie werd Gemini platgewalst.

Je hebt natuurlijk een basis nodig. Je moet als serveerder uit kunnen gaan van je verdediging, net als blokkeerders en aanvallers in de rally. En dat brengt ons weer bij die heerlijke vent. Vertrouwen van de blokkering en serveerders werd beloond. Onze libero verdedigde er lustig op los. De derde set (en wedstrijdwinst) stond met 12-25 op het telbordje. De laatste set kon dus worden verloren (25-22). Ach ja. Wissels met Jesper en Johan betaalden zich niet uit. Desondanks: 1-3 winst! Dankzij ons team, en libero. De naam van onze libero: Kelvin Covalo. Het klinkt zelfs mooi als je het hardop uitspreekt: onze libero, Kelvin Covalo. Van de zijkant zag het eruit als een man die zijn leven lang verdwaald is, en dan eindelijk thuiskomt. Eind goed, al goed. Het was een genot om de ontspanning van zijn goddelijke lichaam van dichtbij mee te maken. Bij binnenkomst in de kantine klapte en joelde zelfs de tegenstander mee voor libero Kelvin. Dan heb je echt iets goeds gedaan. Muziek van Tina Turner (Simply the Best) maakte het helemaal af.

Kelvin, ik meen het, je speelde een goede wedstrijd en hielp daarmee het team voor een heel groot deel aan de overwinning. Bedankt!

De coach Jorrit vond Kelvin op libero ‘Gezwind en jachtig’. Zie hier een paar korte acties die Kelvin doet in de wedstrijd:

Teamgenoten waren stuk voor stuk positief over Kelvin als libero.

Gertjan: ‘Weer een puzzelstukje valt bij US H1.’

Remmert dacht aan een liedje:

‘It’s the eye of the tiger, it’s the thrill of the fight

Risin’ up to the challenge of our rival

And the last known survivor stalks his prey in the night

And he’s watchin’ US all with the eye of the tiger’

Johan keek met open mond, is in blijde verwachting van wat er komen zal: het bevalt hem wel. Toch voelt hij zelf geen druk.

Raphaël: ‘Fastest libero in the tournament. Quick legs.’

Casper: ‘Wonderbaarlijk.’

Jesper en Jaap reageren beiden met applaus. Jesper met twee handjes en Jaap met een uitroepteken.

Olaf: ‘Subliem.’

Jelmer: ‘Dat had ie eerder moeten doen.’

Joris: ‘Fenomenaal, El Salvador.’

Midas: ‘Staande ovatie, voor herhaling vatbaar, man van de wedstrijd, stofzuiger, 0.0 bier.’

En als Lisa denkt aan ‘Kelvin als libero’, dan is haar reactie: ‘Silent disco!’

Oud TC-contactpersoon H1 en D1-speelster Brecht reageerde: ‘(get) up & go.’

Via social media zijn er verschillende berichten binnengekomen. De reacties lopen iets meer uiteen. Zo zegt een libero (Tommie) van een ander team over Kelvin als libero: ‘Goede combi’. Toch reageert de huisfotograaf John anders: ‘Een vreemde combinatie’. Collega’s van mijn werk reageren dat je altijd moet kijken of mensen verborgen talenten hebben. Een ander zei: ‘Waar ben jij mee bezig?’ Flexibele schil en invallibero Tijmen zegt: ‘beter dan Onana hoop ik.’ En een oud-succescoach van heren 1 (Christophe) zegt: ‘Filosofische onzin praatjes’. Maar oud-teamgenoot (Robbert) reageert: ‘Al het goede komt van H3’. En dan denk je dat je gekke reacties hebt gehad. Krijg je de reacties van andere oud-teamgenoten. Remco: ‘Kelvin? Wie is Kelvin?’ Dennis: ‘Mogen libero’s aanvallen?’ Hidde: ‘Je bedoelt Dennis?’ Bas reageerde in het Engels op mijn Nederlands met: ‘The best thing since sliced bread.’ Guillaume’s reactie is geïnteresseerd: ‘Injured?’ No, I said. (nee, zei ik). He played libero (hij speelde libero). Very well (heel wel). Guillaume: “But why him as libero (smile)? Rotating the libero?” Echter Adam vindt het een ‘Gouden vondst’. En tegenstander van Spaarestad Tom: ‘Nood breekt wet’. Bij Spaarnestad kunnen ze het weten, zegmaar. Daarna reageert de beste passer die er bij US heeft rondgelopen (Lennart) op de vraag wat er als eerste in hem opkomt bij de combinatie Kelvin en libero en zegt hij: ‘Gertjan Muis’. Oud US libero Taco stuurde een filmpje door waar we Kelvin zo in zien spelen:

Kelvin reageerde zelf bescheiden: ‘Kan beter’. En dit geeft nog maar eens aan dat hij nog beter kan, nog beter wil en nog steeds honger heeft. Het klinkt als een man die nog iets te bewijzen heeft als libero. Op complimenten reageerde hij dus zelfs defensief; dat verdedigen zit er helemaal in! Op naar volgende week!

US H1 – Cito H1

4 februari 2020

Heej hoi! Wat fijn dat je er bent. Jij ook ja, jij ook. En jij. Hey! Ben jij er ook? Leuk zeg, we zijn weer met z’n allen. High five! High five! En nog een high five. Iedereen heeft een broekje nodig. Al die lachende gezichten, van al die lachende jongens, met een broekje. Iedereen heeft een passend mooi broekje. De gewone kleren gaan uit. Tot er alleen nog jongens in onderbroekjes over zijn. En dan schuift iedereen een volleybalbroekje over de voeten. Iedereen pakt z’n broekje. Links een hand net zo stevig als rechts. Lachend gaat het broekje over de kuiten omhoog. Heerlijk. Steeds hoger. Iedereen trekt zijn broekje lachend aan. Langs de knieholten en via de hamstrings glijdt het broekje over de bips. Het elastiek trekt zich strak om de heupen. Alle broekjes zitten als gegoten. Toe maar. En van niks, verandert het tafereel naar een groep jongens in hun tenue. En lachend staan ze klaar. Niet iedereen is even fit. Maar wat maakt het ook uit…

De tegenstander lijkt er ook zin in te hebben. En de scheidsrechters keuvelen lachend met de coaches en telsters. De bal wordt op den duur erbij gepakt. En nog een bal. Tweetallen met ballen spelen vrolijke boogjes naar elkaar over. Vervolgens heeft bijna iedereen zijn eigen bal. En staan er twee rijtjes klaar. Het lijkt steeds meer een echte wedstrijd te worden. Speel maar. Toe maar. Met elkaar ja. Speel lekker met de bal. Speel hem naar elkaar. Beweeg lekker in vrijheid door het veld. Toe maar. Daar gaat ie. Ja heel goed. Wat een fijne vent. Goed zo, kijk maar naar die verbeelding. Wat mooi doet hij dat. Heel goed ja. Zo ja. Toe maar jongen. Kijk, daar speelt hij de bal. Mooi ja, heel goed. Kijk maar hoe de bal verder gaat. Volleyballen is zo lekker. De bal wordt steeds ingebracht door iemand die er écht zin in heeft. Van achter de lijn en ondeugend spiedend. Kijken op wie hij de bal serveert. Ons team deed dit heel goed. Voor veel punten hoefden we weinig te doen. De eerste set was snel afgelopen.

Verbaasd lachend stonden we na de 25-13 winst alweer aan de andere kant. Klaar en vol met energie. En lachend naar elkaar kijkend. Altijd maar lachen. Wie doet ons wat? We hebben al een set plezier gehad. Niks meer aan doen. Uitspelen die wedstrijd. Wat een fijne start. De tegenstander zette er een mannetje bij. Wat een stiekemerds, hahaha, je mag met maximaal zes spelers in het veld. Maar kijk maar eens naar de foto boven het verslag! Wat een bak! Ha ha ha. We hebben het de hele set niet doorgehad. Het stond 1-1 door deze verloren set (22-25).

Ons andere shirtje had lekker veel te doen. Hij kon zich daarom goed in de wedstrijd spelen. Onze verdeler deelde tijdens de wedstrijd prima. Ook na de wedstrijd tijdens het potje ‘Geesten’ deelde hij. Het meeste voor de anderen, maar soms ook voor hemzelf. Lachend maakte hij veel punten. En we stonden zomaar weer met 2-1 voor (via 25-22). Heerlijk. Toe maar, kom maar op met die vierde set!

En toen… Ach ja. Dat liep iets anders. Maar we maken er gewoon een leerzame set van. Het is toch ‘onze wedstrijd’. Dus we kunnen er van maken wat we maar willen. Lekker hoor. En daar stonden we weer. Na de verloren vierde set (15-25): ‘Leermomentje!’ Hahaha. De jongens hadden er nog steeds zin in. We doen gewoon lekker wat we zelf willen. De teams na ons moesten maar even wachten. Op onze laatste set dus. We raapten onze energie bijeen. Iets extra’s. Onze relativering lieten we even voor wat het was. Het was ons feestje. 2-2 en de beslissing in de laatste set zou gaan vallen. En ja hoor. Daar viel ze. 14-13 en de bal viel voor de lijn. Iedereen van ons was opgetogen met deze winst. De arbiter zag het anders, besloot anders en floot anders. En daar stond hij ineens in ons veld. De hele set hadden we hem niet gezien. Maar daar was ie hoor. Uit het niks was daar: ‘de relativering’. Het was maar een spelletje. En we verloren met 14-16. Maar we hadden het naar onze zin gehad. Mensen vermaakt. Het was een fijne pot. We hebben lol gehad. Gelachen. Gespeeld. Gevolleybald.

Kijk voor de foto’s bij John Pictures

US H1 – RVV H1

24 januari 2020

3-2

Beoordelingen:

Guillaume Klich: 10, essentieel. Hij heeft een essentieel gat geslagen met zijn serviceserie in de derde set. Vervolgens heeft hij essentiële ballen gescoord. En uiteindelijk heeft Guillaume de beslissende wilskracht in zijn volleybal getoond. Dit zorgde voor de wedstrijdwinst.

C’est un peu un hommage posthume, mais dans ma vie. Je partirai, mais je ne partirai pas sans vous remercier. Il faut toujours remercier l’arbre à karité sous lequel nous avons récolté une grande partie de ses fruits pendant une bonne saison. Merci, mon cher Klich.

Raphael Perachi Vieira: 9,5 Hij startte de motor van ons team, maar was tegelijkertijd de motor. Het heeft lang geduurd, maar US weet dat het in de herenlijn pas een goed team kan neerzetten met een vaandeldrager uit de Amazone. Deze zwarte kaaiman eet piranha’s, met genoegen. Ele assistiu o árbitro e o adversário. Um olho no peixe e outro no gato. Bem vindo meu querido senhor!

Tymen Arzbach: 8 Bracht sfeer en spektakel. Bracht mooie passes en verdedigde waar hij kon. Geweldig in het team gekomen.

Hans Schoonheim 8 Erg kort in het veld geweest. Altijd goed om erbij te hebben. Hij is als de lepel bij het bord, voor het geval je een toetje krijgt.

Olaf Hoonhout: 9,5 Heeft grandioze bloks gemaakt. Hij rende voor zijn leven om ballen door het hele veld op te gooien. En scoorde zelf bal na bal. De ene nog mooier dan de andere. En harder.

Casper Verdonck: 8 Halverwege de wedstrijd werd hij beter. Was stabiel en nuttig op vele fronten.

Gert-Jan Muis: 8 Bepalende passing in de derde set toen hij er in kwam en het echt moest. Onmisbaar.

Joris Musters: 8 Pakte richting het einde belangrijke bloks en serveerde zeer strak en goed.

Jesper Borst: 8 Positieve support en droeg zijn steentje bij. Of waren de aanmoedigingen van zijn vriendin van grotere invloed?

Jorrit Kalt: 9 Wist met een gehalveerd team een zeer stabiele groep neer te zetten. Maakte keuzes en deed dat goed.

Zoals een bloem de zon nodig heeft om bloem te worden, zo heeft US Heren 1 Lisa de Geer nodig om een team te worden.

Jaap André: Ook deze tijd zal eenmaal de goede oude tijd heten.

Jelmer Lubberts: Als je iets wilt pakken, moet je het heel even loslaten. Als je iets wilt loslaten, moet je het heel even pakken.

Remmert Daas: Logica brengt je van A naar B. Verbeelding brengt je overal.

Midas Snoek: Een glimlach is als een lamp aan het venster van de ziel, die bewijst dat het hart thuis is.

Een leven zonder dromen is als US Heren 1 zonder Johan Verhees.

Kelvin Covalo: Afwezigheid doet de middelmatige hartstochten verminderen en de grote toenemen, zoals de wind de kaarsen uitdooft en het vuur aanwakkert.

John van de ‘onvergeenenlijke’ foto’s, alweer bedankt!

Guillaume is ieders favoriet: www.flickr.com/photos/johnspicturesnl/49410213942/in/album-72157712739889316

Raphael scoort weer een lange diagonaal: https://www.flickr.com/photos/johnspicturesnl/49410214637/in/album-72157712739889316

Tymen doet een dansje met het team:

Hans denkt: ‘Zo, dat zit er weer op.’

Olaf de onneembare vesting:

Casper flirt met de blokkering van RVV:

Gert-Jan laat weten hoe blij hij met Guillaume is:

Joris is en blijft fotogeniek:

Jespers moment van glorie; dansen voor het publiek:

Jorrit staat klaar (mocht de bal op hem komen):

RVV doet een echte ‘photobomb’ :

Maar helaas voor RVV lachen Lisa, Jaap en Jelmer het laatst:

VCN H2 – US H1

13 januari 2020

De man had een gelukkig leven; een fijne vrouw, een huis en leuk werk in de dienstverlening. Het waren vooral de kleine momentjes die zijn geluk maakten. Dan stond hij bijvoorbeeld voor het stoplicht te wachten en hoorde hij de sirene van een hulpdienst. Of wanneer hij gewoon in zijn bed lag en midden in de nacht een sirene hoorde. Het was door die momenten dat zijn gedachten even weggelokt werden. Je zag hem dan blij voor zich uit staren. Klaarwakker in bed, maar dromend over wat er gebeurd zou zijn. Of als hij voor dat stoplicht stond en reikhalzend uitkeek naar de straat. Zou er misschien een brandweerauto of politie verschijnen? Als het stoplicht dan op groen sprong kon hem dat even gestolen worden. Hij was namelijk aan het genieten. Diep haalde hij adem als het voorbij was. Door de neus in. En dan na één volle seconde via de mond weer uit. ‘Aaaah!’ In bed draaide hij zich om. Lepeltje-lepeltje met zijn vrouw. Hij kneep haar liefdevol in de billen en viel vervolgens in een diepe slaap.

RRRR! Pok! AU! Geschrokken en met pijn werd hij wakker. Langzaam zag hij het verbaasde gezicht dat bij die geknepen billen hoorde. De vrouw (zijn vrouw) wreef over haar elleboog. En daarna over haar billen. Waarschijnlijk was hij wakker geworden toen zijn vrouw zich omdraaide en met haar elleboog hard op zijn oog kwam. ‘He schatje, is er iets? Lekker geslapen?’ vroeg ze. ‘Ja hoor, prima.’ Zo hoorde hij zichzelf zeggen. Hij wreef in zijn ogen en geeuwde hard. Kijkend naar de rode cijfers op de digitale klok drong het ineens tot hem door. Hij zou vanochtend een kast ophalen op IJburg. Die kast had hij de afgelopen week via Marktplaats gekocht. ‘Nou ja’, dacht hij bij zichzelf, ‘dan ontbijt ik wel wat later.’

Hij had de kast nog niet goed en wel op zijn plek staan, of zijn vrouw herinnerde hem aan die andere bezigheid van dit weekend. Snel stapte hij in zijn Volkswagen. Door hard mee te brullen met ‘Have you ever seen the rain’ van Creedence Clearwater Revival ging de tijd vlug voorbij en was hij snel op de plaats van bestemming.

Hij stapte uit zijn Volkswagen Polo en zag zijn eerste viool. Hij liet zijn compagnon de ruimte inspecteren en observeerde de mannen die bewogen. Er was een nieuwe met een kleurtje bij het blauwe team. Is dat niet die verslaggever uit Brazilië? Of verwarde hij hem met die licht getinte acteur uit ‘Onderweg naar morgen’?

Bij het blauwe team viel op, dat ze één man te weinig hadden. Nu was er onder andere iemand op leesvakantie. Daarnaast ontbrak de vrouwelijke hyena. Normaal heeft een team twaalf man en één coach. Het leek dus alsof er één persoon in rook was opgegaan. Niemand scheen te weten waar hij was. Toch was er geen Amber Alert uitgegaan. ‘Typisch’, dacht onze man met zijn beurse oog.

De bewegingsstrijd ontrolde zich voor zijn neus. Fluitend, wijzend en lachend zag hij vanaf zijn troon hoe het rode team meer punten haalde dan het blauwe. De jongen in het gele shirt zag er moe uit. Hij speelde niet onaardig. Toch keek hij, alsof hij persoonlijk gecontroleerd had of er écht zoveel meren in één land kunnen liggen. Tot duizend tel je niet voor je lol. De hoofdpersoon, een man die alles gadesloeg, zag een pijnlijke grimas op de bank zitten. Wrijvend over zijn linkerkuit leek deze speler met een zweep geslagen en niet inzetbaar. Of hij gemist ging worden, was nog onduidelijk. Via 9-3 achter, kwamen de blauwen terug tot 16-13. De krullenbol en bebaarde Spanjaard midvoor waren lang niet slecht. De man zag van zijn verhoogde zetel (25-18) dat de blauwe en rode mannen van veld wisselden.

Ken (van Barbie) ging als paspop naast de bank staan. Er kwam vervolgens een man in die met de borst vooruit speelde. En ja, dat zag onze dirigent goed, het was de kastverkoper van vanochtend. Zou hij verhuisd zijn? Hij speelde met bravoure en nam de blauwen aan de hand in de tweede sonate. De start was veelbelovend en het blauwe team speelde geconcentreerd. Maar plots sneed onze dirigent zich aan iets scherps. Zat hij met een vlindermes te spelen? Werd er op het scherpst van de snede gespeeld? Of was het een scherpe opmerking van de blauwen over de volley van de rode baas? Hij pleisterde zijn wond en herpakte zich. Na het nipte verlies van 26-24 lieten de blauwe mannen in de derde sonate de laatste stuiptrekkingen zien.

De man op de troon zag dat de hoogspringende atleet vervangen werd voor een grote vriendelijke reus met een dikke enkel. En een volle zak. Het werd 25-18 via een bal in de dirigent zijn gezicht. Door zijn beurse oog zag hij de bal te laat om te reageren. ‘Au!’ Een bloedneus en een paar krokodillentranen in de kleedkamer waren het gevolg. De vrolijke ontspannen blonde jongeman op linksvoor werd aangevuld met een tint van ritmische samba. Heerlijke rake klappen veranderden het slotstuk positief. De ouverture kwam te laat, maar leverde een goed einde op (16-25). Zichtbare opluchting bij de voorganger van de blauwen, zag onze man van zijn hoge kruk (3-1).

Vervolgens ging hij weer terug naar huis in de Volkswagen Polo. Hij reed over de snelweg met één vinger met een pleister, één blauw oog en een net gestolde bloedneus. Toen werd hij plotseling afgeleid door een sirene. Blij keek hij in zijn achteruitkijkspiegel. ‘Volgen politie’ las hij na twee keer kijken. Hij slikte zijn opgewonden kwijl door en parkeerde zijn auto bij de eerste de beste benzinepomp. Hij dacht aan zijn vrouw. Hij dacht aan die zachte billen. En die harde elleboog. Hij wreef over zijn oog toen de politieagente zei de kofferbak te openen. En daar stonden ze met z’n tweeën in de open kofferbak te kijken. Een naakte geknevelde jongeman keek knipperend terug met bloeddoorlopen ogen. De agente deed de achterklep snel dicht, en mompelde dat ze hier nu echt geen zin in had. De politieauto stoof weg en de man bleef alleen achter. Hij bevrijdde de geknevelde jongen en vroeg wie hij was en wat er was gebeurd. De naakte jongeman zei: ‘Ik ben Jelmer Lubberts en zet nooit meer één voet in een geitenboerderij.’ De man probeerde de jongeman in de billen te knijpen maar verbeterde de situatie daar niet echt mee. Sindsdien zou een sirene nooit meer hetzelfde klinken.

US H1 -Punch

18 december 2019

Jorrit had weinig info over Punch. Ze sloeg de ballen telkens in het net. ‘Ze’ staat voor Punch, niet voor Jorrit maar voor het enkelvoudige Punch. Dus niet voor mannen of vrouwen, maar het vrouwelijke Punch. Letterlijk en woordelijk. Jesper wist dat ze laatste stonden. Samenvattend: weinig info, ballen in net en Jesper laatste. Dat laatste klopt niet trouwens. Het klopt op zich wel, maar het is niet helemaal juist. Laatste is niet niks. Maar als we eerlijk zijn: laatste is ook niet alles, hé! Jezus, wordt het zo’n teringverslag?! Stop! … En door. Vrouwkes!

Punch speelde beter dan US in de eerste set: Punch>US 25-21 Casper kwam er in, hij heeft een drukke week achter de boeg. Is hij een werkpaard? Is hij dat in een volleybalteam? Hoewel US beter ging volleyballen in de sets erna, kun je het samenspel nog het beste vergelijken met schaatsen. Schaatsen, alleen ligt er geen ijs om overheen te schaatsen. We zitten niet op zwemmen. Dus dan wordt het al snel klunen. Niet voor niets dat Johan zijn enkel verzwikte. Niet voor niets dat Jelmer z’n achillespees overstrekte. US heren 1 kluunt voort. Iron-man Kelvin en übermensch Remmert ploeteren stug verder. Gedurende set twee, drie en vier maken Jesper en Midas het pad vrij voor de rest. Jesper en Midas, de mannen waar het feitelijke team omheen hangt. Jesper de gids en Midas de klaarover. Het pad is lang. Het einde is nog niet in zicht. US heren 1 houdt zich vast aan Jesper en Midas.

Het af te leggen 2^e divisie-kanaal ziet er koud en guur uit. De geblesseerde Johan houdt gelukkig de moed er in. Met een knipoog of een arm weet hij uit de meest onvoorstelbare donkere plekjes een beetje motivatie te toveren. ‘Als je moet watertrappelen in een wak, heb je daarna snel een warme chocolademelk op zak‘, zo zegt Johan vaak. Of soms. Nou ja, hij heeft het eigenlijk nog nooit gezegd, maar het zou best kunnen. Je hoort het hem zeggen. Ja toch? Die Johan. Hij overleeft een strafkamp in Siberië nog, alsof het een scène is uit ‘La vita e bella’.

Veel mensen weten niet dat Guillaume Klich en Dennis Bouw in 1997 echt mee hebben gespeeld in deze film. Guillaume was het jongetje en Dennis zijn stuntman (die uiteindelijk niet in actie is gekomen). Guillaume zei dat hij zich in allerlei bochten kon wringen: “Je peux me tortiller.” Dus was slangenmens Dennis niet nodig. De beide mannen waren erbij tegen Punch. En Dennis mocht zijn kwaliteiten als stuntman alsnog inzetten. Bon. Via stuntman Dennis, services van Jaap (als hij er in bleef) en ingeslagen ballen door Kelvin en Remmert wonnen we de tweede set met 25-16. Dikke winst dus. Pauze! We konden even verkleden voordat het derde en vierde deel klunen begon. Joris was in het eerste deel al uitgestapt en Olaf was niet ingeloot. Gertjan bleef thuis vanwege Elfstedenkoorts en werd gemist. IJsmeester Jorrit had net als eerdere volksfeesten in de Amstelcampus meer iets van ‘wolkjes blazen’ verwacht, dan dat de kachel op 25 stond. Maar ja, zoals Lisa altijd zegt”: ‘als je de schaatsen onder gebonden hebt, kan je beter gewoon aan de start verschijnen, want je weet maar nooit of er frietjes zijn.’

Op naar de kerstdagen

Na de 1-1 werd er doorgekluund: 25 graden, winterjassen aan, en klunen maar. Remmert en Kelvin alweer voorop. Links, rechts, links-rechts. Rake klappen. Het zijn bikkels met uierzalf op de wenkbrauwen en haar op de botten. Wanneer er even geschaatst kon worden; dirigeerde Jesper ons tussen de scheuren door en zette Midas stempel na stempel op de wedstrijd. Jesper wees ons met een formidabele serviceserie de weg in de derde set. In aller IJlst. Dit leidde tot de eindstand 25-19. De vierde set voelde als de laatste loodjes. Tegen de wind in, terug over de Dokkumer Ee. Dan moet het gebeuren. In een treintje gingen we de time-out in. Jorrit instrueerde dat we elkaar uit de wind moesten houden. En elkaar op dweil-orkestischritme vooruit moesten schreeuwen. En ja hoor, de Bonkevaart en de twintig punten gehaald via een heerlijke eindsprint. Punch zag het gebeuren en kwam overeind. Ze klapte vervolgens met het hoofd tegen het bruggetje bij Bartlehiem. Een mentale klap in het gezicht voor Punch. Als eerste sleepten US heren 1 zichzelf en de wedstrijd over de streep 25-18. Afgekruisd. Op naar de kerstdagen.