Volleybalkaters

30 maart 2019

Het is inmiddels vrijdag en mijn kater is nog steeds niet weg. We hebben het niet waar kunnen maken en degradatie is een feit.

Ik durf wel te zeggen dat iedereen voor zichzelf het maximale eruit heeft gehaald maar het laatste kwartje is niet gevallen. Dit is onwaarschijnlijk jammer maar het zat er simpelweg niet in.

De wedstrijd van afgelopen zaterdag was tekenend voor dit seizoen. Voor degene die er niet bij waren; Met vlagen hebben we fantastische rally’s gespeeld en gewonnen. Dat we het Niveau aankunnen hebben we vaak kunnen laten zien maar het vasthouden van dit niveau kunnen we nog niet  en dat is gebleken. Het doek is gevallen en de Eredivisiedroom is in duigen gevallen. Voorlopig.

We hebben een heel seizoen in onze droom kunnen volleyballen. De droom die mogelijk werd gemaakt door de club, de sponsors, vrijwilligers, supporters en het team en hier kan ik alleen maar heel erg trots op zijn.

We hebben laten zien dat we dit als club kunnen. Dromen komen niet aanwaaien, die realiseer je met vallen en opstaan en op dit moment zijn we gevallen en straks staan we weer op, spelen we topdivisie, bouwen we verder aan onze fantastische club en keren we terug op dit magische podium met nog grotere dromen, dromen van landskampioenschappen.

We zijn pas net begonnen en wat ben ik onwaarschijnlijk trots dat ik onderdeel heb mogen uitmaken van dit magische jaar en met zo’n fantastische club meiden heb mogen spelen. Een jaar met ups en downs voor het team maar waar iedereen is gegroeid, op welk vlak dan ook. We hebben geleerd.

De kater is voor ons allemaal nog aanwezig maar achter de schermen wordt alweer gebouwd, door het team en de club. Voorzichtig kijken we vooruit en gaan we door want dat doen we in Amsterdam. Vastberaden dat we zijn.

See you next season! Liefs, Saskia