Heren 1 tegen Capelle: het regende pijpestelen

24 september 2018

Zaterdagochtend 22 september 2018. Het regent pijpestelen. Wat zeg ik. Het regent hard. De herfst is begonnen. Dit is typerend voor de spelers die tezamen komen. De helft zit in de herfst van zijn ‘volleybalcarrière’. Dertigers. Vele dertigers. John van Geenen (van de website www. johnspictures.nl) maakte die ochtend teamfoto’s. Dit was in het Olympisch stadion. Het had er sinds 1928 niet zo druilerig bij gelegen.
De foto’s kunt u vinden op zijn website. De dertigers van US H1 kunt u vinden op de foto’s op eerdergenoemde website. US H1 wachtte +/- 25 á 40 minuten op hun cappuccino’s. Er werd aan Hoonhout per abuis gevraagd van welk Nederlands team wij waren. Dat deed ons zelfvertrouwen goed.

Naar Capelle

US rees af naar Capelle. Het regende echter tussen auto en voordeur van de hal. Dat is minder. We hadden het liever niet. Enfin. Een gezellige kantine. Een redelijk hoog plafond. Een lekker vloertje. Een nieuwe 2e divisie tegenstander. Tel daarbij op dat we goeie zin hadden. Kortom stond er een prima volleybalmiddagje te beginnen. Het inslaan ging van start. Capelle H1 begon furieus. Harde bonkers werden gevolgd door nog veel hardere ingeslagen ballen. Af en toe onderbroken door een bal via netrand èn antenne aan onze zijde. Of een even machtige als onbedoelde powertip. Coach Kalt riep de Kech’s van H1 bijeen. Hij zei: “Morgenrood, regen in de sloot. Of je nu een kech bent of niet, het kan me niet schelen. Volleyballen!” Vervolgens las hij de opstelling voor (monotoon): “Hoonhout, Koolstra, André, Snoek, Verdonck, Musters en Muis. Serveren. Muis: “Huh?” Daarmee is alles over de eerste set wel gezegd.

Zingende bank

De bank met Van der Hoeven, Verhees, Louwaars, Van Dongen en Covalo zette een liedje in. (Op de bekende melodie) Het regent. Het regent. De kechjes worden nat. Er kwamen twee ‘defenders’ aan. Die squattten op hun gat. De stand ging voor ons zeer voorspoedig. Capelle serveerde 14 keer uit. US liet zich achteroverleunend bedienen. Van der Hoeven kon zijn geuzennaam (aldus Verhees) ,Pinch-Hidde, eer aan doen. De scheidsrechter riep op 14-24 beide captains (Janssen en André) bij zich en verwittigde ze hun team aan te sporen snel de bal naar de andere kant te rollen want we hadden niet de hele dag de tijd en het kon toch niet dat er getreuzeld werd en nee iedereen moest gewoon luisteren en dat we dat in onzer oren moesten knopen dat het allemaal veel te traag ging (…)Een kechelijke situatie, aldus Snoek. Minuten later konden we het laatste punt eindelijk spelen 14-25. Er werd weer uit volle borst door Musters gezongen: “Het dondert en het bliksemt en het regent kech na kech. Het wordt dus pompen of verzuipen das de volleyballers weg. Om de juiste koers te varen. Met de wind in onze rug. Geniet met volle teugen. Zulke tijd komt nooit weer terug.” De eerste set zat er op, voor we er erg in hadden. Mooi, de eerste set gewonnen. De kop is er af. Nu niet verslappen. Gewonnen heb je pas als de wedstrijd over is. Daar gaan we weer. Come on! Yess! Set 2: 25-17 verloren. Set 3: 25-16 verloren. Set 4: 25-15 verloren.

Ander vaatje

Ondertussen bleef het rumoerig. Het Nederlandse lied werd tussen de sets door noemenswaardig bezongen. We nemen dus een stapje terug en pakken het weer op vlak na verlies van de tweede set. Qua aanmoediging diende er uit een ander vaatje te worden getapt. Het bankzittend shantykoor van US H1 zong in wisselende samenstellingen allerlei variaties op bekende regenliederen.
“O, o, o. Even rustig ademhalen, O, o,o
’t lijkt of het regent als een kech.
Maar het regent, en het regent, ballen halen.”
Set 3: 25-16

Bij het wisselen van helft zette Louwaars het volgende nummer van zijn idool in. En iedereen zong luidkeels mee.
Nu hoef je nooit je jas meer aan te trekken. En te hopen dat je licht het doet. Laat buiten de stormwind nu maar razen, in het donker.
Want binnen is het veld en dat ligt goed! Hand in hand naar kechjes kijken, waar het tegenvalt, ik ziet het vuur van hoop en twijfel in je ogen!
En ik ken je diepste angst!!
Want je kunt niet zeker weten.
En planken we voor Kalt.
Kech, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof. In volleybal!
Set 4: 25-15.

3-1 Achja, sprak Verdonck, na regen komt zonneschijn. Vervolgens begon Covalo zachtjes een emotioneel levenslied.
Ik zit hier nu al uren
Van het veld kijk jij naar de bank.
Ik weet dat jij niet komt. Maar ik heb hoop.
Het regent, en de fouten, ik tel ze op gezaam
Ik kom niet ver, want steeds hoor ik je naam
Het is koud zonder jou
Maar toch blijf ik je trouw
Ik hoef je niet te zeggen dat ik van je hou
Als je in mijn ogen kijkt zegt dat genoeg
Moet ik je dan steeds zeggen:
Ik serveer voor jou!
Ik blokkeer alles wat je mij ook vroeg
Het is stil, passen met Muis
Alsjeblieft winnen we thuis

Nu luidt het spreekwoord wel: ‘regen in mei, dan is april voorbij.’ Maar het is nog maar net herfst. Het is september. Het eerste bokbiertje heeft Van Dongen amper achterovergeslagen. Kun je nagaan?! US H1 raakte van de regen in de drup.

Cijfers:

Verhees: een 4,5, twee voetfouten achter elkaar en een foutieve floatservice
Verdonck: een 6, deed niet veel fout. Maarja. Daar win je de oorlog niet mee.
Snoek: een 5, de overtuiging was er wel, de uitvoering was er minder
Musters: een 5 was niet in staat de kar te trekken
Muis: een 4, passend zwak, verdedigend niet zo.
Louwaars: een kech. Afgerond op een 6.
Koolstra: een 9, goeie pot.
Kalt: een 5,5 maakte gebruik van zijn wissels, kon er verder ook niet veel aan doen
Hoonhout: een 5, maakte keuzes.
Van der Hoeven: een 4, zakte tegen zijn oude club door zijn…
Van Dongen: een 7, foutloos.
Covalo: een 5, niet geweldig, onder zijn niveau.
André: een 4, scorend zwak, verder redelijk middelmatig.

Wat is het effect van een actie?

US H1 heeft de eerste wedstrijd van de competitie verloren met 3-1. In Oss is er een bakfiets onder een trein gekomen. Maar dat even tussendoor. Hoe kon dit zo kon gebeuren? Dit is een vraag. En dit niet. Was het een kwestie van: ‘De regen schuwen en in de sloot vallen’. Is het belangrijker om stabiel te serveren dan om risico te nemen. Wanneer moet je een bal maken? Wanneer mag je een fout maken? Wat is het effect van de ene actie? Hoe verhoudt zich dat tot toeval, tot kwaliteit en tot focus? Moet je een teamfoto plannen voor een wedstrijd of niet. Hoe diep kan het niveau zakken? Hoe diep kan je zitten om te verdedigen? Kan US H1 beter. Of zit US H1 aan het maximum van haar kunnen. Zijn we dus op waarde geklopt. Niemand weet, niemand weet, dat ik Repelkechje heet. Ken je die van Sneeuwwitje en de zeven kechs? De reddertjes in kecheroeland, Robin Kech, Peter Kech, Doornkechje, de Leeuwenkech, Belle en de Kech, Pikechio, Pocakechtas, de kleine Kechmeermin, Lady en de Vagekech, 101 Kech’s, de Klokkenluider van de Grotten-Kech en de Aristokechs. Ligt het antwoord voor US H1 in een Disneyfilm verscholen? Is napraten van stoere praat à la rapper Boef de oplossing? Als het zo door gaat staan we aan het einde van het seizoen op degradatie. Er moet dus wat gebeuren. Maar wat? Hoe? De eerste vraag die we moeten beantwoorden is: Waarom?