Heren 3 trekt z’n beste tabberd an

28 november 2017

Thuisspeeldag zaterdag 25 november. Het was het gesprek van de dag in de Amstelcampus: “ik heb gehoord dat ze ook komen tellen”, “ik hoorde dat ze ook gaan vlaggen”, “ik hoorde dat ze ook gaan ballenrollen”, “ik hoorde dat ze heren 2 helemaal kápòt gaan maken!”. Ja jongens en meisjes: de goedheiligmannen van heren 3 op zaterdag in de Amstelcampus. Menig hartje ging er sneller van kloppen.

Voor de wedstrijd begon werden eerst de trouwe supporters van dames 1 en 3 in de watten gelegd. Als kaasjes rolden de ballen langs het veld, en ondanks dat de meisjes van Apollo jankend ontkenden dat ze bal geraakt hadden, had Tristan het gewoon goed gezien. Bert telde bij dames 3 zelfs zó goed dat hij na één set al klaar was.

Geïnspireerd door onze favoriete damesteams begonnen we aan de hoofdact van de avond. Het publiek was in grote getalen uitgetrokken, en werd getrakteerd op een spektakel. Remmert sloeg verdedigers doormidden, Kelvin maakte deuken in de vloer, en Kees was meer in de lucht dan op de grond. Jesper deed er nog een schepje bovenop met twee fabelachtige prikballen, maar één man stal de show: Mark van Weerdenburg. De omgeschoolde middenman lepelde zoals vaker dit seizoen alles van de grond. “Martijn gaf al aan dat ik de 25e wat langer in de zaal moest blijven. Bij heren 1 hoef ik niet te kijken, maar die Mark is een lust voor het oog. Hij is ook nog eens veel knapper dan de andere libero’s”, aldus Ruthje Zijlstra. De kleinste midden tevens langste libero van US zat overal onder, en overtrof zelfs zichzelf toen hij zijn schouder uit de kom trok om een extra centimeter te winnen. Na de rally manoeuvreerde hij onder luid applaus de schouder ontspannen weer terug in de kom. De les was afgelopen. De wedstrijd nog niet, maar gelukkig had Sexy Lexy ook zijn thuisshirt meegenomen zodat hij de honneurs in het achterveld kon waarnemen.

Een paar minuten later werd het duel beslist. Tristan had opgelet bij de training, en scoorde zijn zoveelste touché-uit: 3-1. Of nee, toch niet. Heren 2 had vorig jaar nog moeten spelen voor lijfsbehoud in de derde divisie, en de TC-bonzen hadden besloten dat het team dit seizoen veilig moest blijven. De bal werd uit gegeven, en het spel ging verder. De knappe mannen van heren 3 pleegden overleg, en besloten dat het goed was. Heren 2 heeft de punten ook dit seizoen hard nodig, en nadat ze zoet een liedje zongen werd de schoen gevuld. Zo werd de nachtmerrie van de eerste twee sets weer vergeten, en verscheen er voorzichtig weer een lachje op de geschrokken gezichten.

Sebastiaan, hoeveel vrijwilligerspunten krijgen we hier ook al weer voor?