Dames 1 ten onder tegen Veracles in het Hoge, Koude Noorden

13 december 2017

Winter has arrived

We waren er klaar voor; de reis naar Groningen. De koffietjes waren gehaald, de blikjes redbull zaten erin en voedselpakketten voor een week waren aanwezig. Het eerste halfuur was te doen, gemiddeld druk op de weg, iedereen snelde naar huis aangezien het later op de avond hevig zou gaan sneeuwen. Wij niet. Eerst een potje spelen in Groningen. Het tweede halfuur werd het al wat rustiger in de auto. Izzy inmiddels in dromenland. Ze droomde over volleybal, Groningen. Ook had ze een nachtmerrie. Iets met een blonde, luide, Amerikaanse, net te bruine, dikke wortel. Denk ik. Na anderhalf uur rijden waren we het he-le-maal zat. Het is inmiddels donker, en we verlangen allemaal naar de grote kop thee en pantoffels. En een open haard, een dekentje. Ohja, plus een zwoele vent (of mevrouw), met een sixpack. Oke, ik dwaal af, alweer.

De wedstrijd

We begonnen sterk, met een ace, daarna iets minder sterk. We zaten met z’n allen nog half, vastgesmolten in de auto. We maakten eigenlijk vooral veel directe fouten. Zoals de hele wedstrijd. Behalve in de tweede set. Toen maakte Veracles veel fouten. Is dat eigenlijk niet waar volleybal om draait? Bijna elk punt wat je “maakt” is toch een fout van de tegenstander. Een goede les denk ik, geen fouten maken. Maar toch, makkelijker gezegd dan gedaan. En we deden niet veel. Ik denk dat we met z’n allen in een collectieve mini-winterdip zaten, voor anderhalf uur. Anyways, 3-1 verloren.

Helaas, jammer, eigen schuld dikke bult. Ik denk dat we lekker naar de zonnebank moeten. En een saunabezoekje kan ook geen kwaad. Nog even volhouden, 1 wedstrijd knallen tegen Sneek. Thuis, godzijdank. Alleen niet uitglijden met de fiets, dat zou spijtig zijn. Daarna losgaan tijdens het laatste, megazoete US-feestje van 2017. De tweede helft zijn we allemaal topfit, en gaan we is ff laten zien wat we echt kunnen.

Dikke kus, US dames 1

Wedstrijd verslag geschreven door Loladina Zwaanswijk